استرندها در انواع مختلف ساده، گالوانیزه، با روکش اپوکسی، با یک لایه غلاف HDPE و یا با غلاف HDPE مضاعف تولید می شوند. متداول ترین نوع استرند مورد استفاده در پروژه های پیش تنیدگی، استرندهای Grade270 با قطر اسمی 0.6 اینچ است که تحت استاندارد ASTM A416 تولید می شوند.
از انکرهد و گوه برای مهار کردن استرند و قفل کردن نیروی پیش تنیدگی در داخل آن استفاده می شود. انکرهدها در اشکال دایره ای و مستطیلی و عموماً با تعداد سوراخ 1 تا 37 رشته تولید و مورد استفاده قرار می گیرند.
گیره کامل نیز همانند انکرهد، برای مهار کردن استرند و قفل کردن نیروی پیش تنیدگی در داخل آن استفاده می شود. گیره ها علاوه بر انکرهد و گوه، شامل یک فنر اسپیرال و یک قطعه چدنی با نام تحت اللفظی شیپوری هستند که وظیفه تقویت بتن در محلی که بطور نقطه ای تحت بار متمرکز پیش تنیدگی قرار گرفته است را بر عهده دارند.
غلاف، وظیفه تامین فضای خالی در داخل بتن جهت عبور استرند را برعهده دارد. بر این اساس، غلاف ها در زمان آرماتور بندی، نصب شده و پس از اتمام عملیات بتن ریزی و گیرش کامل بتن، استرندها یکی پس از دیگری به صورت دستی یا به کمک دستگاه استرند پوشر به داخل آنها رانده می شوند.
پمپ های هیدرولیکی وظیفه انتقال و پمپ کردن روغن به سمت جک های هیدرولیکی، جهت تامین نیروی مورد نیاز برای کشش استرند را تا فشار اسمی 50 مگاپاسکال بر عهده دارند.
جک های هیدرولیکی به صورت استوانه های تو خالی طراحی و ساخته می شوند و وظیفه ی آنها، کشش استرندهای عبوری از داخل حفره ی میانی تا نیروی مورد نیاز می باشد.
در مواردی که حجم عملیات پیش تنیدگی بالا باشد، راندن استرند به داخل غلاف ها منجر به طولانی شدن بسایر قابل توجه زمان اجرا خواهد شد. در چنین مواردی، دستگاه های استرند پوشر با توانایی راندن 80 تا 160 متر استرند در داخل غلاف، مورد استفاده قرار می گیرند.
پس از کشش استرندها و در فاز پایانی عملیات پیش تنیدگی، دوغاب با نسبت اختلاط مشخص تهیه شده و به داخل غلاف ها پمپ می شود تا با ایجاد محیطی مناسب در اطراف استرندهای تحت کشش، از خوردگی آنها جلوگیری به عمل آید.
